گل فشان تنگ در حدود 96 کیلومتری شمال غربی چابهار مرکز استان سیستان و بلوچستان، به عنوان مشهورترین و بزرگترین گل فشان ایران شناخته می شود. این پدیده در غالب سه تپه در دشت کهیر نرسیده به بندر تنگ به وجود آمده که هم اکنون تنها یکی از آنها فعال می باشد.
این گل فشان از جمله گل فشان های سرد تکتونیکی است که بر فراز کوهی با ارتفاع حدود 100 متر قرار دارد که به مرور زمان از ترشحات چشمه پدید آمده است.
بالا رفتن از این کوه به جز در فصول بارندگی آسان است. در اطراف کوه تا شعاع حدود 200 متری چاله ای به عمق 2 متر به وجود آمده است.
بر فراز کوه چشمه گل فشان با قطر 10 متر و عمق 4 متر قرار دارد که تنها حوضچه ای به عمق کمتر از یک متر از آن قابل مشاهده است و تقریبا هر یک دقیقه یک بار حبابی از گل بر سطح آن تشکیل می شود و با ترکیدن آن ترکیبی از گل و گاز تا حداکثر 80 متر به سمت بالا فوران می کند و گاهی با صدایی مانند شلیک گلوله همراه است.
80 درصد گازهای خارج شده، گاز متان و مابقی گازهای دی اکسید کربن، نیتروژن و مونو اکسید کربن می باشد.
در کل، کمتر از 800 گل فشان در سراسر جهان وجود دارد و حدود نیمی از آنها در اطراف دریای عمان و خزر قرار دارد که البته برخی در کشور آذربایجان می باشند.
علت پدید آمدن گل فشان ها هنوز به طور کامل برای زمین شناسان روشن نیست ولی قوی ترین نظریه علت آنها را جزر و مد دریا یا فعل و انفعالات ناشی از ذخایر نفت و گاز بیان می کند به همین دلیل بومیان گل فشان را ناف زمین یا ناف دریا می نامند.
گل فشان ها کاربردی های فراوانی دارند که گل درمانی و گردشگری از شاخص ترین آنهاست. گل خارج شده از گل فشان برای درمان دردهای مفاصل و ستون فقرات، سفتی مفاصل، بیماری های عصبی، تنگی عروق و انقباض های عضلانی مفید است.
نظرات کاربران
ثبت نظر مشاهده نظر ها